Just arrived
Door: jan en marike
Blijf op de hoogte en volg Jan en Marike
05 Januari 2009 | Thailand, Chiang Mai
Een reis over 10.500 km. We zien de aardbol onder ons wegrollen. Landen beneden ons die we alleen van krantenberichten kennen: Wit-Rusland, Afghanistan, Pakistan, India: onwerkelijk als je daar boven hangt. Precies op het aangegeven tijdstip (de NS kunnen er een puntje aan zuigen!) landen we zo'n 20 uur na de start in Chiang Mai. Daar is het 6 uur later en 30 graden warmer. (Dat zullen we de volgende dag toch wel merken). De mensen hier vinden dat koud: ze hebben sjalen om en jassen aan.
De bagageband draait leeg door; het zal toch niet waar zijn... Nee; de fietsen -en ook de nauwelijks gevulde fietstassen - zijn afgeleverd op een ander deel van het vliegveld; gelukkig. We krijgen een speciale behandeling en veel hulp om de boel bij elkaar te scharrelen. Zelfs de douanegrenzen tellen niet meer; we mogen gewoon heen en weer lopen en ze helpen nog een handje mee, ook. Met een zgn.' songtheaw' worden we opgehaald. Dit is een soort autobusje, waar net 2 bankjes in de lengte aan de zijkant in zitten. Een soort gemotoriseerde huifkar, maar dan met mininale hoogte. De fietsen + bagage worden tussen de banken geklemd en wij persen ons er tussen. In vliegende vaart, en open achterdeuren, rammelen we naar het hotel.
Zo kan het gebeuren dat we 2 uur na de landing al op een stoel, midden op de markt, liggen voor een uitgebreide Thaise massage. (LGB: dit zou verplicht moeten zijn voor en na iedere marathon ;) Of misschien wel na iedere LDL!). Deze mensen zijn vakmensen; ze weten wat ze doen - althans dat denken / voelen wij.
Verkwikt kunnen we de nachtmarkt over. Op kleedjes en tafels wordt van alles aangeboden. Veel handwerk, veel etenswaren. De markt geurt en kleurt volop. Tot in de late uren zie je hier ook nog kleine kinderen die meedoen met de handel van vader of moeder. Als je belangstelling toont voor de uitgestalde waren, lopen ze naar je toe met een grote calculator met het bedrag erop. Moet je daar dan ook nog afdingen..?
Tot onze verbazing blijken we de eerste dag aardig fit wakker te worden, ondanks de jetlag, de lange reis, een nacht overslaan en het grote temperatuurverschil. We pakken de fietsen (onbeschadigd!)uit en wagen een poging om in het drukke en chaotische, links-rijdend verkeer onze weg te vinden. Min of meer per ongeluk komen we na 2-3 km. in een soort sloppenwijk. Zelfs de koeien zien er armetierig uit. Aan de kant van de weg hopen van mest en afval door elkaar; golfplaten als afdak en wat er onder zit...?
We belanden bij een Wat, een tempelcomplex. We nemen de rust om te ervaren. Kijkend naar de rituelen om ons heen, worden we aangesproken door een jonge monnik:"Where you come from?". Hij doet ontroerend zijn best op z'n Engels. (We merken vaker, dat Thai graag hun Engels willen oefenen). Er ontstaat een mooi gesprek, waarin hij vertelt over z'n keuzes en daginvulling (talen studeren, de leer van Boeddha beoefenen). We krijgen aan het eind de ' blessings' mee. In de Wat zijn de monniken met hun meditaties bezig. Het zijn net mensen: je ziet bij de jongeren het puberachtige er van af. Verveeldheid en/of grappen maken is hen niet vreemd, zo te zien.
Ook de Thaise boeddhist is 'modern' : met in 1 hand de bloemen als offer en in de andere hand z'n mobiel aan z'n oor, kruipt een man op z'n knieen naar voren, naar het Boeddhabeeld.
De volgende dag merken we de verschillen in tijd, temperatuur, land en alles pas goed... Desondanks gaan we op weg naar de Wat Phrathat Doi (Doi = berg) Suthep Rajvoravihara, zo'n 18 km vanaf ons hotel, waarvan 15 km berg-op (tot 14%). Gelukkig worden we erg aangemoedigd door passanten. We merkten gisteren al dat m.n. Jan een bezienswaardigheid is op z'n ligfiets. Automobilisten toeteren, de (zeer vele)scooterrijders steken hun duim op, de mensen wijzen ons lachend na. Het is zelfs de omgekeerde wereld: naast ons rijdend, uit een autoraam hangend worden wij op de foto gezet!
De Wat is indrukwekkend; het is alles goud wat er blinkt. Alleen voor de stupa is al 30 kg goud gebruikt. En overal Boeddhabeelden, vlaggetjes, wierook, belletjes, offerbloemen. Tegelijkertijd rondom tafels of omgebouwde scooters met handels (etens-) waar. 't Kan kennelijk allemaal samen. En daar tussen lopen nog kippen en/of honden.
Morgen vertrekken we naar Fang.
De bagageband draait leeg door; het zal toch niet waar zijn... Nee; de fietsen -en ook de nauwelijks gevulde fietstassen - zijn afgeleverd op een ander deel van het vliegveld; gelukkig. We krijgen een speciale behandeling en veel hulp om de boel bij elkaar te scharrelen. Zelfs de douanegrenzen tellen niet meer; we mogen gewoon heen en weer lopen en ze helpen nog een handje mee, ook. Met een zgn.' songtheaw' worden we opgehaald. Dit is een soort autobusje, waar net 2 bankjes in de lengte aan de zijkant in zitten. Een soort gemotoriseerde huifkar, maar dan met mininale hoogte. De fietsen + bagage worden tussen de banken geklemd en wij persen ons er tussen. In vliegende vaart, en open achterdeuren, rammelen we naar het hotel.
Zo kan het gebeuren dat we 2 uur na de landing al op een stoel, midden op de markt, liggen voor een uitgebreide Thaise massage. (LGB: dit zou verplicht moeten zijn voor en na iedere marathon ;) Of misschien wel na iedere LDL!). Deze mensen zijn vakmensen; ze weten wat ze doen - althans dat denken / voelen wij.
Verkwikt kunnen we de nachtmarkt over. Op kleedjes en tafels wordt van alles aangeboden. Veel handwerk, veel etenswaren. De markt geurt en kleurt volop. Tot in de late uren zie je hier ook nog kleine kinderen die meedoen met de handel van vader of moeder. Als je belangstelling toont voor de uitgestalde waren, lopen ze naar je toe met een grote calculator met het bedrag erop. Moet je daar dan ook nog afdingen..?
Tot onze verbazing blijken we de eerste dag aardig fit wakker te worden, ondanks de jetlag, de lange reis, een nacht overslaan en het grote temperatuurverschil. We pakken de fietsen (onbeschadigd!)uit en wagen een poging om in het drukke en chaotische, links-rijdend verkeer onze weg te vinden. Min of meer per ongeluk komen we na 2-3 km. in een soort sloppenwijk. Zelfs de koeien zien er armetierig uit. Aan de kant van de weg hopen van mest en afval door elkaar; golfplaten als afdak en wat er onder zit...?
We belanden bij een Wat, een tempelcomplex. We nemen de rust om te ervaren. Kijkend naar de rituelen om ons heen, worden we aangesproken door een jonge monnik:"Where you come from?". Hij doet ontroerend zijn best op z'n Engels. (We merken vaker, dat Thai graag hun Engels willen oefenen). Er ontstaat een mooi gesprek, waarin hij vertelt over z'n keuzes en daginvulling (talen studeren, de leer van Boeddha beoefenen). We krijgen aan het eind de ' blessings' mee. In de Wat zijn de monniken met hun meditaties bezig. Het zijn net mensen: je ziet bij de jongeren het puberachtige er van af. Verveeldheid en/of grappen maken is hen niet vreemd, zo te zien.
Ook de Thaise boeddhist is 'modern' : met in 1 hand de bloemen als offer en in de andere hand z'n mobiel aan z'n oor, kruipt een man op z'n knieen naar voren, naar het Boeddhabeeld.
De volgende dag merken we de verschillen in tijd, temperatuur, land en alles pas goed... Desondanks gaan we op weg naar de Wat Phrathat Doi (Doi = berg) Suthep Rajvoravihara, zo'n 18 km vanaf ons hotel, waarvan 15 km berg-op (tot 14%). Gelukkig worden we erg aangemoedigd door passanten. We merkten gisteren al dat m.n. Jan een bezienswaardigheid is op z'n ligfiets. Automobilisten toeteren, de (zeer vele)scooterrijders steken hun duim op, de mensen wijzen ons lachend na. Het is zelfs de omgekeerde wereld: naast ons rijdend, uit een autoraam hangend worden wij op de foto gezet!
De Wat is indrukwekkend; het is alles goud wat er blinkt. Alleen voor de stupa is al 30 kg goud gebruikt. En overal Boeddhabeelden, vlaggetjes, wierook, belletjes, offerbloemen. Tegelijkertijd rondom tafels of omgebouwde scooters met handels (etens-) waar. 't Kan kennelijk allemaal samen. En daar tussen lopen nog kippen en/of honden.
Morgen vertrekken we naar Fang.
-
05 Januari 2009 - 20:24
Annemieke En David:
Lieve Jan en Marike,
Het klinkt alsof jullie meteen een hele mooie start hebben gemaakt!! Het is heel leuk om te lezen dat jullie naar dezelfde Wat gefietst zijn als wij (jullie waarschijnlijk wel een stuk soepeler dan wij).
Super dat jullie nu al contact hebben met de lokale bevolking. Dit goede begin belooft wat voor de rest van jullie reis!
Veel liefs, David en Annemieke -
06 Januari 2009 - 07:48
Marco Julia Kids:
Wat goed om te lezen dat jullie en bagage goed zijn overgekomen. En vanaf dag 1 al genieten van jullie vakantie. Door jullie verslag genieten wij mee met jullie vakantie. We hopen regelmatig zulke reisverslagen van jullie te mogen lezen. Heel veel plezier verder.
Liefs Marco, Julia, Lisa en Emiel -
06 Januari 2009 - 17:48
Albert En Jantje:
Hallo Jan en Marike, Zo'n massage willen wij ook wel, stuur maar naar nederland. Hoe voelt het om een bezienswaardigheid te zijn ga niet met je hoofd in de wolken lopen maar geniet van de omgeving. De moeilijke dagen zullen vast nog komen.
liefs en groetjes Albert en Jantje -
06 Januari 2009 - 18:42
Jeannette:
Hoi Jan en Marike,
Wat leuk dat pap en mam jullie site doorgegeven hebben. Ben erg benieuwd wat jullie allemaal meemaken op de fiets. Een vriendin van mij en haar vriend zijn net terug van nagenoeg dezelfde reis, maar dan niet op de fiets :-). Ben benieuwd naar jullie verhaal. Zij hebben ontzettende genoten, moet bij jullie ook wel lukken dacht ik zo.
Geniet maar van het heerlijke (benauwde) weer. Wij zitten hier in het mooie Brabant in een dik pak sneeuw met min 18 graden! Leuk om te zien, minder leuk als je 's ochtends in de auto stapt op weg naar je werk.
Heel veel plezier!
Groetjes,
Jeannette en Rik -
08 Januari 2009 - 17:04
Bert En Marian:
Wat een vertrouwd gevoel om op deze site te reageren. Het begon al met de datum 2 januari, het wordt heel gewoon om steeds even op jullie site te kijken.
Wat hebben jullie al veel ervaren vanaf het monent van vertrek.Het is haast ondenkbaar als je thuis bent, dat het zo anders is aan de andere kant van de wereld.we wensen jullie een heel veel plezier en we zullen regelmatig kijken wat jullie weer hebben beleefd.
groetjes van Bert en marian. -
09 Januari 2009 - 15:38
Ingrid:
Hoi Marike en Jan
Heerlijk om te jullie indrukken te lezen. Veel plezier en contemplatie.
Fiets ze.... -
09 Januari 2009 - 21:27
Monique Holterman:
Hallo Jan en Marike,
Wat schrijven jullie prachtig beeldend! Omdat we zelf ook door Thailand gefietst hebben (op gammele mountainbikes toen nog), ben ik extra benieuwd naar jullie belevenissen, tot nu toe heel herkenbaar. Geniet ervan!!
Hartelijke groet,
Monique (Nazca)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
