Terug in Laos
Door: jan en marike
Blijf op de hoogte en volg Jan en Marike
07 Februari 2009 | Laos, Vientiane
De Mekong treffen we dagelijks minstens 2x. Na een dagetappe soppen we ons snel af om dan aan deze prachtige rivier de elektrolyten met een lekker pilsje aan te vullen. De zonsondergang aan de oever is elke dag weer een kleurrijk feest. Rond 18.30 uur is het daarna ook meteen helemaal donker. Niet veel later zakken onze ogen ook dicht... De dag kan niet beter starten dan door de zon op te zien komen. Ook dat gebeurt in een on-Aziatisch tempo: binnen 5 minuten straalt-ie je tegemoet. We kunnen er weer tegenaan!
We hebben inmiddels een aardige routine opgebouwd in het komen en gaan. De tassen zijn in no-time ingepakt. Dat is wel een verschil met kamperen; er hoeft geen tent opgezet of ingepakt te worden, lekker luxe. We hebben aan een paar minuten genoeg. Twee tassen zijn (bijna) nog ongebruikt gebleven: de gereedschapstassen, zowel die voor de fietsen, als die voor ons. We hebben het geluk dat we nog geen pech hebben gehad. Onze jarenlange training om alvast aan de andere hygienische omstandigheden te wennen, werpt nu z'n vruchten af;) Van -de kennelijk onontkoombare - reizigersdiarree hebben wij nog steeds geen last gehad, terwijl we toch heel veel doen, wat volgens de boekjes niet ' mag'. Slechts 1 zwaluwstaartje moesten we uit de EHBO-doos (het acute mandje) opdiepen; Jan maakte in de 1e week meteen werk van een geheel eigen souvenir op z'n voorhoofd. Een bamboetak hing in de jungle wat laag en spiesde hem. De trekking die we bij Reinato deden, eindigde daardoor vroegtijdig met een rit terug, achterop een gecharterde scooter.
Zijn hoofd heeft het sowieso wat zwaar te verduren gehad, maar inmiddels heeft hij aardig in de gaten wat de Aziatische hoogte is - en de pet verbergt de schrammen wel.
Van honden hebben we wisselend last. Elk huis heeft er minstens 1 rondlopen. De meesten zijn gelukkig meer onder de indruk van ons dan omgekeerd. Soms moet Jan er eentje 'dazeren': dat werkt! Marike moet het met pure snelheid doen. Nooit geweten dat zelfs kleine rothondjes gemakkelijk 40 km per uur halen (en zij opeens ook...) Of ze moet even de amazonezit toepassen. Dat is hier een heel gebruikelijke zit voor dames. Met een mooie sarong om de benen zitten ze zo achterop een scooter. Die kan overigens prima door een puberzoon bestuurd worden. Maar ja, die heeft Marike op dat moment helaas even niet tot haar beschikking...
We genieten van het fietsen, van het onderweg zijn, van de mensen.
We hebben het meest noordelijke punt van Thailand gezien en hebben nu ook door het meest oostelijke deel gefietst. In deze omgeving zijn geen touristen. We vallen daardoor wel erg op.
De volle maan brengt eigen feesten met zich mee. In That Phanon troffen we het: 1x per jaar wordt een groot religieus Boedha-feest gevierd rond een stupa bij een prachtige tempel; een van de belangrijkste tempels van Thailand. De stupa is met maar liefst 110 kilo goud bekleed. Verbaasd kijken we toe: deze wijze van feestvieren is een bijzondere combinatie van kermis, markt, devotie, religie en rituelen. Stampende beats, ingetogen aanbiddende mensen, verkopers van wat-je-maar-kunt verzinnen.
In deze tempel ontmoet Marike een aantal nonnen. Taal speelt geen rol; het contact is er zo maar. Dit is zo puur.
Terug in Laos. We hebben sinds de 3e klas basisschool niet meer zoveel stempeltjes verzameld. Ons paspoort lijkt inmiddels meer op een kleurboek dan op een officieel reisdocument. En waneer je denkt dat dit gepaard gaat met een uitgebreide grenscontrole: nee dus. We gaan van loket naar loket, onze paspoorten ook, maar alleen al de hoogte en de maat van het loketje maakt ieder contact met de persoon achter het paspoort onmogelijk. En dat de fiets vol bagage hangt, doet er ook niet toe.
Pakse, waar we nu verblijven is de 2e stad van Laos. Daarbij vergeleken is Groningen (of vooruit: Assen) een wereldstad. Maar de markt van vanochtend: wat een chaos, wat een kleur, wat een geuren, wat een leven en tegelijkertijd: hoe kan je in al die gekte zo relaxed zijn?
Morgen gaan we het Bolovenplateau op; zo'n 1000 meter omhoog. Natuur, watervallen, veel koffieplantages en kleine dorpjes.
-
07 Februari 2009 - 11:09
Annemieke En David:
Heerlijk, heerlijk, heerlijk!
Zo te lezen zitten jullie goed in het reisritme en is het volop genieten.
Ga zo door!
Liefs, Annemieke en David -
08 Februari 2009 - 14:12
Peter En Ina:
We hopen dat Jan niet teveel last van hoofdpijn zal krijgen. De zegen van de monnik helpt misschien.
Fijn dat jullie zo regelmatig iets van jullie kunnen laten horen.Geniet verder van alles wat julie tegenkomen.
-
08 Februari 2009 - 14:19
Ingrid:
geweldig om te lezen hoe het jullie vergaat, en genieten van het contact, de omgeving, de reis.
Leef met jullie mee!
Liefs, Ingrid
-
09 Februari 2009 - 17:12
Lies:
Wat een schitterende foto's en mooie verhalen. Ik geniet met jullie mee.
Groetjes,
Lies -
13 Februari 2009 - 15:25
Els:
mooie verhalen,prachtige foto's,soms bijna helemaal groen en geel van pure jalouzie,gelukkig is het hier zo nu en dan ook heerlijk winters weer met sneeuw en mooie zonsop en ondergangen,en heb ik ook erg veel contacten met de locals.
maar het blijft behelpen,dat snap je en nu helemaal.
beetje cryptisch wordt het .
marike en jan ik wens jullie nog heel veel moois en hoop ook op nog veel mooie schrijfsels.
-
16 Februari 2009 - 10:02
Monique Holterman:
Beste Jan en Marike,
We genieten mee van jullie mooie verhalen en prachtige plaatjes. Heimwee naar Azie komt weer helemaal terug...
Hou em heel (jezelf en de fiets!)! Henk en Monique (Nazca) -
16 Februari 2009 - 19:30
Sanela:
Lieve mensen,
Wat een prachtige fotos en een mooie verhalen.Het is zo fijn om te zien en te lezen hoe geweldig jullie het hebben in Azie. Heel veel plezier en geniet van al die mooie indrukken die jullie maken!
Liefs, Sanela -
17 Februari 2009 - 19:21
Bert En Marian:
In alle rust weer eens even alle foto's bekeken, en ook nog even alle verhalen door gelezen.Het is fantastisch wat jullie meemaken.Wat ontzettend leuk dat jullie zoveel kontakt met de bevolking hebben, en natuurlijk van de prachtige natuur genieten.Door de foto's krijgen we toch een indruk van deze prachtige reis. We moeten jullie ook de hartelijke groeten doen van Marjolijn en Anne-
Bart.Majolijn kan elk moment bevallen.
Veel liefs van Bert en Marian -
18 Februari 2009 - 14:31
Trijnie:
Het blijft genieten van jullie verhalen, kijk naar de volgende uit.
geniet ervan en laat ons mee genieten. liefs trijnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley