Start van ' Langs de Mekong'
Door: jan en marike
Blijf op de hoogte en volg Jan en Marike
29 Januari 2009 | Thailand, Bangkok
We zijn inmiddels gestart met de 2e route: ' Langs de Mekong'. Op 27 januari zijn we opnieuw de grens Laos - Thailand gepasseerd. Daarmee hebben we Laos verlaten om het over een week of 2 opnieuw te bezoeken. De volgende route langs de prachtige grensrivier geeft ons even de mogelijkheid om alle indrukken tot nu toe te laten zakken.
De weg Luang Prabang - Vientiane was enerverend en bijzonder mooi om te fietsen. We ontmoeten hier ook veel andere fietsers. De natuur en de uitzichten zijn dan ook adembenemend. Soms is dat ook bijna letterlijk zo door de berghellingen. Voeg daarbij de roetwalmen van de bussen en vrachtauto's die ronkend omhoog komen, gecombineerd met de rook van alle houtvuren. Niet voor niets dat veel mensen mondkapjes of grote sjaals om hun gezicht hebben. Het houdt alleen niets echt tegen. Maar het meest zijn we onder de indruk van de schrikbarende leefomstandigheden van de dorpsbewoners in m.n. het 1e deel na Luang Prabang. Alsof ze in het stenen tijdperk leven. Daar kom je als rijke westerling met je blinkende fiets aanzetten... Terwijl wij vrijwillig omhoog zwoegen, lopen zij op blote voeten met een giga-grote mand aan een hoofdband op de rug, waarin hout of andere grondstoffen verzameld zijn.
Hoe dichter bij de hoofdstad hoe beter de mensen het op het oog hebben. De sfeer is vanaf Vang Vieng ook iets vriendelijker.
Ook hier merken we, dat er vanzelf iets ontstaat als we de rust nemen om contact te maken. We hebben veel velden met dorre rijststoppels gezien; het is immers de droge tijd. Dan zien we hele velden met jong groen; een aantal vrouwen is rijst aan het planten. We stappen af en kijken vanaf de zijkant op onze hurken hoe ze dat doen. De vrouwen lachen om ons en gebaren om te komen. Ze lachen nog harder als zo'n gekke Hollandse vrouw inderdaad op een holletje komt, haar schoenen en sokken uittrekt en in de blubber stapt. Binnen een paar minuten is ze als vanzelfsprekend in de groep opgenomen, ook al wordt er geen woord over en weer verstaan.
Iets vergelijkbaars ervaren we, als we na een etappe een lekker pilsje nemen op een ' terras'. Dat betekent: aan tafel schuiven onder de luifel van de familie. 'Winkel' en huis vormen 1 geheel. Familie en buurt idem, lijkt het. Een peutertje wordt door zowel oma, moeder, tante als overbuurvrouw in de gaten gehouden, terwijl het op de betonnen vloer met zand aan het spelen is. Het kiekeboe-spelen met ons is genoeg om de oppas even aan ons over te laten; een bus komt langs, die duidelijk een langere tocht over onverharde wegen heeft gemaakt. Extra stof en rookwolken dwarrelen over de uitgestalde waren onder de luifel, die er al een tijdje liggen. De vleesspiezen van onbestemde afkomst zijn weliswaar enigszins beschermd door een soort netje tegen de vliegen, maar deze 'regen' houdt het echt niet tegen. De stokjes en andere waren worden snel bijeen gezocht - wij letten wel even op de kleine - en een aantal rondes wordt er rond de bus gemaakt. De chauffeur heeft even de tijd om iets van de lading van het dak af te halen. Zo wordt er een compleet bed tussen alle manden en tassen van het dak gehaald. Wat niet verkocht wordt, gaat weer onder het netje. Een vegertje erover en klaar voor de volgende ronde.
Vientiane is de nieuwe hoofdstad van Laos. Het is minder karakteristiek dan de voormalige hoofdstad, Luang Prabang. Daar proef je de sfeer van de oude koningsstad: koloniale invloeden, een zekere alure, maar door de kleinschaligheid een prettige atmosfeer. Vientiane doet haar best om te imponeren: grote standbeelden, een namaak-Arc-de-Triompf. Het heeft helemaal een beetje een pseudo-Freanse stijl, maar heeft het daarom net niet. Het bombastiche staat ook wel in schril contrast met de armoe die we onderweg tegenkwamen.
De mensen in Laos zijn vriendelijk, maar lijken iets gereserveerder vergeleken met de Thai. Die zijn doorgaans erg open en extrovert. Met klaterlachen worden we telkens welkom geheten. Een mooi voorbeeld hebben we gisteren ervaren. Na een etappe van ruim 100 km zoeken we onderdak. In deze streken zijn amper toeristen; de namen van plaatsen e.d. zijn hier vaak alleen in het Thai. We roepen de naam van het verblijf naar elkaar om extra goed op te letten. Meteen worden we onthaald: we staan er pal voor. Een hartelijke vrouw (Pookky) sleept ons met fiets en al mee het terras op. Dat verlaten we pas weer, om na een speciaal door haar voor ons gemaakt vegetarisch (maar wel errug spicy...) menu een priveles Thais dansen te krijgen in een grote zaal waar de bruiloften en partijen gehouden worden. Haar zoon zorgt voor de muziek en echtgenoot maakt een foto. We worden voor de 2e keer 'part-of-the family'. Pookky eet met ons mee aan tafel (lekker smakken is geen probleem; even mee-eten uit ons bord om te proeven hoe het smaakt ook niet), vertelt over haar beleving van Boedha, laat ons haar postzegelverzameling zien en we besluiten met een echte Karaoke met haar en haar zoon. Ze nodigt ons uit om de volgende dag de ronde van de monniken mee te maken en om ons de tempel te laten zien.
Vanochtend ging de wekker dus om 6 uur af. We nemen elk een schaal met ' stickey-rice' en andere etenswaren mee om in de bedelnap van de monniken te doen. Met de familie knielen we op een uitgerold kleedje. De monniken zingen ons als dank een soort van zegen toe. Tot besluit leggen we een paar bolletjes rijst op straat en onder een boom. Dit is voor familie of voor wie je wilt; om hen iets toe te wensen. De tempel krijgen we later ook nog te zien. Achter haar aan fietsen we door het dorp, waarbij we ook nog een keer langs haar winkel, een fotoshop, gaan, waar man en moeder zijn. Ze is duidelijk trots, zowel op haar familie en werk als op haar trofee: wij worden het hele dorp doorgesleept om ons aan de inwoners te tonen. Pookky kan ons met moeite tegen de middag weer loslaten; we willen toch weer een stukje verder fietsen....
De weg Luang Prabang - Vientiane was enerverend en bijzonder mooi om te fietsen. We ontmoeten hier ook veel andere fietsers. De natuur en de uitzichten zijn dan ook adembenemend. Soms is dat ook bijna letterlijk zo door de berghellingen. Voeg daarbij de roetwalmen van de bussen en vrachtauto's die ronkend omhoog komen, gecombineerd met de rook van alle houtvuren. Niet voor niets dat veel mensen mondkapjes of grote sjaals om hun gezicht hebben. Het houdt alleen niets echt tegen. Maar het meest zijn we onder de indruk van de schrikbarende leefomstandigheden van de dorpsbewoners in m.n. het 1e deel na Luang Prabang. Alsof ze in het stenen tijdperk leven. Daar kom je als rijke westerling met je blinkende fiets aanzetten... Terwijl wij vrijwillig omhoog zwoegen, lopen zij op blote voeten met een giga-grote mand aan een hoofdband op de rug, waarin hout of andere grondstoffen verzameld zijn.
Hoe dichter bij de hoofdstad hoe beter de mensen het op het oog hebben. De sfeer is vanaf Vang Vieng ook iets vriendelijker.
Ook hier merken we, dat er vanzelf iets ontstaat als we de rust nemen om contact te maken. We hebben veel velden met dorre rijststoppels gezien; het is immers de droge tijd. Dan zien we hele velden met jong groen; een aantal vrouwen is rijst aan het planten. We stappen af en kijken vanaf de zijkant op onze hurken hoe ze dat doen. De vrouwen lachen om ons en gebaren om te komen. Ze lachen nog harder als zo'n gekke Hollandse vrouw inderdaad op een holletje komt, haar schoenen en sokken uittrekt en in de blubber stapt. Binnen een paar minuten is ze als vanzelfsprekend in de groep opgenomen, ook al wordt er geen woord over en weer verstaan.
Iets vergelijkbaars ervaren we, als we na een etappe een lekker pilsje nemen op een ' terras'. Dat betekent: aan tafel schuiven onder de luifel van de familie. 'Winkel' en huis vormen 1 geheel. Familie en buurt idem, lijkt het. Een peutertje wordt door zowel oma, moeder, tante als overbuurvrouw in de gaten gehouden, terwijl het op de betonnen vloer met zand aan het spelen is. Het kiekeboe-spelen met ons is genoeg om de oppas even aan ons over te laten; een bus komt langs, die duidelijk een langere tocht over onverharde wegen heeft gemaakt. Extra stof en rookwolken dwarrelen over de uitgestalde waren onder de luifel, die er al een tijdje liggen. De vleesspiezen van onbestemde afkomst zijn weliswaar enigszins beschermd door een soort netje tegen de vliegen, maar deze 'regen' houdt het echt niet tegen. De stokjes en andere waren worden snel bijeen gezocht - wij letten wel even op de kleine - en een aantal rondes wordt er rond de bus gemaakt. De chauffeur heeft even de tijd om iets van de lading van het dak af te halen. Zo wordt er een compleet bed tussen alle manden en tassen van het dak gehaald. Wat niet verkocht wordt, gaat weer onder het netje. Een vegertje erover en klaar voor de volgende ronde.
Vientiane is de nieuwe hoofdstad van Laos. Het is minder karakteristiek dan de voormalige hoofdstad, Luang Prabang. Daar proef je de sfeer van de oude koningsstad: koloniale invloeden, een zekere alure, maar door de kleinschaligheid een prettige atmosfeer. Vientiane doet haar best om te imponeren: grote standbeelden, een namaak-Arc-de-Triompf. Het heeft helemaal een beetje een pseudo-Freanse stijl, maar heeft het daarom net niet. Het bombastiche staat ook wel in schril contrast met de armoe die we onderweg tegenkwamen.
De mensen in Laos zijn vriendelijk, maar lijken iets gereserveerder vergeleken met de Thai. Die zijn doorgaans erg open en extrovert. Met klaterlachen worden we telkens welkom geheten. Een mooi voorbeeld hebben we gisteren ervaren. Na een etappe van ruim 100 km zoeken we onderdak. In deze streken zijn amper toeristen; de namen van plaatsen e.d. zijn hier vaak alleen in het Thai. We roepen de naam van het verblijf naar elkaar om extra goed op te letten. Meteen worden we onthaald: we staan er pal voor. Een hartelijke vrouw (Pookky) sleept ons met fiets en al mee het terras op. Dat verlaten we pas weer, om na een speciaal door haar voor ons gemaakt vegetarisch (maar wel errug spicy...) menu een priveles Thais dansen te krijgen in een grote zaal waar de bruiloften en partijen gehouden worden. Haar zoon zorgt voor de muziek en echtgenoot maakt een foto. We worden voor de 2e keer 'part-of-the family'. Pookky eet met ons mee aan tafel (lekker smakken is geen probleem; even mee-eten uit ons bord om te proeven hoe het smaakt ook niet), vertelt over haar beleving van Boedha, laat ons haar postzegelverzameling zien en we besluiten met een echte Karaoke met haar en haar zoon. Ze nodigt ons uit om de volgende dag de ronde van de monniken mee te maken en om ons de tempel te laten zien.
Vanochtend ging de wekker dus om 6 uur af. We nemen elk een schaal met ' stickey-rice' en andere etenswaren mee om in de bedelnap van de monniken te doen. Met de familie knielen we op een uitgerold kleedje. De monniken zingen ons als dank een soort van zegen toe. Tot besluit leggen we een paar bolletjes rijst op straat en onder een boom. Dit is voor familie of voor wie je wilt; om hen iets toe te wensen. De tempel krijgen we later ook nog te zien. Achter haar aan fietsen we door het dorp, waarbij we ook nog een keer langs haar winkel, een fotoshop, gaan, waar man en moeder zijn. Ze is duidelijk trots, zowel op haar familie en werk als op haar trofee: wij worden het hele dorp doorgesleept om ons aan de inwoners te tonen. Pookky kan ons met moeite tegen de middag weer loslaten; we willen toch weer een stukje verder fietsen....
-
29 Januari 2009 - 14:48
Marco Julia En Kids:
Wat een prachtig verhaal dit keer weer. Ik zie je helemaal voor me op je hurken in het rijstveld, druk gebarend met de vrouwen. Wat ontzettend leuk om te lezen hoe jullie contact maken met de lokale mensen. Gelukkig hebben jullie genoeg tijd om ons uitgebreid te informeren over jullie belevenissen. We genieten volop mee.
Liefs Marco, Julia, Lisa en Emiel -
30 Januari 2009 - 08:28
Rieks En Janny:
Wat maken jullie veel mee zeg, leuke en trieste momenten, veel om over na te denken. Mede door jullie verhalen worden ook wij weer eens goed geconfronteerd met de grote verschillen tussen welvaart en armoede.Heel veel geluk gewenst met het vervolg van jullie fiets avontuur, genieten maar, wij genieten met jullie mee.
Liefs, Janny en Rieks. -
30 Januari 2009 - 09:36
Ingrid:
Wat heerlijk om tussen al die V&VN mails wekelijks iets heel iets anders te ontvangen. Zo bijzonder jullie verhalen met prachtige foto's. Even in een hele andere wereld wat hier veelal je fantasie te boven gaat. De contrasten zijn zo groot dat je je inderdaad gaat afvragen waar maken wij ons toch af en toe zo druk over. Het is inderdaad heerlijk meegenieten en heel veel succes met de verdere reis.
Inmiddesl is onze oudste zoon in Nicaraqua aangekomen en die heeft ook zo'n handige site dus dit wordt voor mij dubbel genieten.
hartelijke groeten Ingrid
-
30 Januari 2009 - 11:43
Rob:
Dag jan en marike,
ik hoorde net van Lies over jullie verslaglegging en ben even gaan kijken. Fantastisch om te zien. Mooie foto's, mooi droog commentaar (wat een wat). De ligfiets bevalt goed? Heb je voldoende overzicht tussen de andere verkeersdeelnemers en zien ze jou bijtijds?
Veel plezier! -
30 Januari 2009 - 13:59
David En Annemieke:
Lieve reizigers,
Wat weer een prachtig (geschreven) verhaal!!! Heel bijzonder hoe jullie contact hebben met de 'lokals'. Op de foto's is dat voor ons ook heel leuk om terug te zien: Marike met haar blote voeten in een rijstveld en Jan die ligfietsles geeft. Het contact leggen is aan jullie wel besteed.
Vanavond eten wij een Thaise (groene) curry, om naast jullie prachtverhalen ook culinair mee te genieten!
Onze stationsklok hebben we aan een kant op Thaise tijd staan en aan de andere kant op Nederlandse tijd. Weten we precies hoe laat het bij jullie is.
Blijf genieten van deze bijzondere tocht!
Veel liefs,
David en Annemieke -
31 Januari 2009 - 12:05
Lies En Henk:
Hallo Jan(collega) en Marike,
Onze dochter Simone en een vriendin gaan binnenkort (4 februari) naar Thailand en Laos voor een backpack vakantie van 3 maanden. Ook zij hebben een site aangemaakt. Uit jullie verhalen en prachtige foto's hebben we alvast een voorproefje.
Veel fietsplezier en misschien komen jullie hen nog tegen.
-
31 Januari 2009 - 13:50
Han & Bernadette:
Hallo daar (zo ver bij ons vandaan). Pas na een maand 'stappen wij in' bij deze tocht, en vinden het prachtig! Wat me vooral aanspreekt is de relaxte manier waarop jullie je ervaringen beschrijven (en dus ondergaan). We volgen jullie verder op deze tocht!
Han (&B) -
01 Februari 2009 - 17:23
Inge Parlevliet:
Hallo Jan en marike,
Wat heerlijk om in deze drukke wereld even tot rust te komen met jullie verhalen. Het doet mij weer denken aan jaren geleden, toen ik ik Thailand en Birma ben geweest. Prachtige luchten en kleurrijke mensen. En wij maar gejaagd zijn in onze wereld. Veel plezier nog.
Groetjes, Inge -
04 Februari 2009 - 09:08
Kunja:
Tezamen met de foto's en jullie uitgebreid verslag duik ik onder in Oosterse sferen en geniet volop.
Jullie laten ons een wereld zien, welke we ons amper voor kunnen stellen. Er midden in staan is toch heel anders dan info uit boeken of t.v.-beelden. Zuig zoveel mogelijk op en probeer inderdaad de fietsdagen te benutten om alles weer een beetje te verwerken.
Liefs, Kunja -
04 Februari 2009 - 17:16
Ilse:
Hoi daar...
Blijf genieten en neem zoveel mogelijk op. Ook op schrift en op beeld [foto's]. Later zal je er nog eens veel plezier van hebben en wij met jullie samen. Jullie zijn onze oren en ogen. Ik zit boordevol vragen.
Liefs en tot lezens, Ilse -
04 Februari 2009 - 17:29
Pa Slopsema:
Lieve kinderen . Jullie bericht van heden 4 febr. ontvangen. Bedankt hier voor .Ik geniet van jullie verslag en foto,s Het is een levens reis /onvergetelijk Maximale indrukken Indrukken voor jullie gehele leven .1 maand om ,nog 2maanden tegoed . Een heel fijne toertocht verder. Na jullie terug keer hoor en zie ik graag jullie üitgebreid verslag/ en foto s .Blijf met jullie meeleven en volgen Groetend Pa . -
05 Februari 2009 - 08:59
Trijnie Forsten:
Wat een geweldige ervaring. (Heb net jullie verhaal gelezen, ik wist het bestaan er tot op heden niet van.)
Je schrijft het zeer beeldend, alsof ik mee fiets. Ik houd jullie reisverslag in de gaten.
Geniet er van lieve groet trijnie forsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
