Wateravontuur
Door: jan en marike
Blijf op de hoogte en volg Jan en Marike
17 Januari 2009 | Laos, Luang Prabang
De fietsen hebben het 2e transport - eerst te lucht, nu te water - overleefd (en wij gelukkig ook).Een hele belevenis!
De slowboat heeft ons in 2 dagen over de Mekong van Chiang Khong (Thailand) naar Luang Prabang (Laos)gebracht. Chiang Khong ligt aan de rivier. Hier is 1 van de 6 grensposten tussen beide landen. Met een smal, klein bootje worden we om 8 uur met fiets en al eerst aan de overkant gedropt. Ter plekke kunnen we een visum voor Laos kopen. We leggen ons paspoort en de benodigde dollars (gelukkig nieuwe, anders heb je kans dat ze geweigerd worden, zoals we bij anderen merkten!) door een spleetje onder een loketraampje. Een zwijgende beambte heeft het druk: maar liefst 6 stempels krijgen we. We krijgen wel waar voor ons geld! Om onduidelijke redenen worden ze op een stapel gelegd en gebeurt er even niets meer. Wachten dan maar voor het loketje en we kijken wat naar elkaar door het raampje. Dan komt een 2e man het kantoortje binnen en bekijkt de verzamelde stapel nogmaals. Hij mag ook nog 3x inkt verplaatsen. Zo komen we toch nog met extra gewicht terug... Maar: we zijn binnen!
De boot zou rond 10 uur vertrekken. Dat is altijd wat ongewis. We zijn op tijd om in relatieve rust de fietsen een zo goed mogelijke overtocht te garanderen. Reizen is loslaten; je fietsje loslaten zo op het dak van deze boot is wel een moeilijke opgave...
De boot is een kuip van ongever 5 bij 40 meter, waarin zo'n 30 smalle houten bankjes - voor 1 1/2 persoon -aan weerszijden staan. We hebben air-conditioning: vanaf het middenrif is de boot open. Het zinken dak rust op balkjes. Er blijken heeeel veel mensen op de boot te kunnen. Als alle banken vol zijn en de stroom backpackers nog niet is opgedroogd, wordt het ' middenpad' opgevuld. De boot kraakt gezellig. De zon schijnt lekker. Met 180 i.p.v. 120 man en vrouw gaan we om 12 uur stroomafwaarts. Eten en drinken voor beide dagen mee. De airco werkt erg goed. Binnen een half uur zie je mutsen, sjalen, jassen en truien om je heen. Aan het eind van de dag is wat al enigszins bruin gekeurd was, mooi blauw geworden. Er blijkt ook een grote thermoskruik water voor koffie mee te zijn. De kopjes worden met een handbeweging overboord in de stroom gehouden; ook weer schoon! Een prachtige tocht!! Bij aankomst eind van de dag in PakBeng is het half donker. We moeten door zanderige rotsen omhoog met alle bagage en fietsen. Een goede taakverdeling blijkt noodzakelijk, maar dan nog is het onontkoombaar dat 'behulpzame' handen er al met tassen vandoor zijn. Passende beloning moet uiteraard volgen.
De 2e dag gaan we in een nog kleinere boot; daar is geen middenpad meer aan op te vullen, want die is er niet. Vertrektijd: 8 uur, dus zijn wij er rond half acht. Vertrektijd wordt: 10 uur. Een aantal backpackers gaat alsnog een ontbijtje halen. De boot is om 9 uur echt vol. De bootsman besluit: vertrekken. Jammer voor de laat-ontbijters... Telkens als er onderweg iemand staat te zwaaien met een stuk stof, maken we een tussenstop. Zo komen de meest mooie mensen aan boord. Bij 1 halte zien we een aantal vrouwen op slippers de helling afhollen, met grote bundels grote zilveren pluimen, aan een band om het hoofd gebonden, mee torsend. De bootjongens moeten de vracht met z'n 2-en tillen, zo zwaar. Dorpjes onderweg waarbij je je afvraagt: hoe leven deze mensen hier? Geen wegen gaan er heen, alleen het water van de rivier en het bos.
We zitten nu in Luang Prabang te genieten van alles wat voorbij komt op de verschillende markten. Veel handwerk wordt verkocht. Vrouwen die de hele dag op een kleedje zitten, soms met een baby of een peutertje. 's Avonds laat zie je de kinderen tussen de waren slapen, gehuld in de roetdampen van de scooters en tuc-tucs en de rook van de geroosterde vleeswaren. Tegelijkertijd rijden daartussendoor dikke 4W-drivers. Alles loopt door elkaar.
Het tempo is pruttelend. Niemand rijdt hier hard. Dat geeft de drukte een bepaalde rust.
Morgen vertrekken we voor onze bergetappes. Tot nu toe hebben we wel een paar korte klimmetjes gehad. Tot 24%, maar in een stuk dat niet langer was dan 3 km. Dat is nog te lopen. Op z'n ligfiets kan Jan 10% nog goed doen!
Totdat we over 1 a 1 1/2 week in Vientiane zijn, zijn we waarschijnlijk niet altijd bereikbaar. Dan zullen we zo snel mogelijk weer contact zoeken!
De slowboat heeft ons in 2 dagen over de Mekong van Chiang Khong (Thailand) naar Luang Prabang (Laos)gebracht. Chiang Khong ligt aan de rivier. Hier is 1 van de 6 grensposten tussen beide landen. Met een smal, klein bootje worden we om 8 uur met fiets en al eerst aan de overkant gedropt. Ter plekke kunnen we een visum voor Laos kopen. We leggen ons paspoort en de benodigde dollars (gelukkig nieuwe, anders heb je kans dat ze geweigerd worden, zoals we bij anderen merkten!) door een spleetje onder een loketraampje. Een zwijgende beambte heeft het druk: maar liefst 6 stempels krijgen we. We krijgen wel waar voor ons geld! Om onduidelijke redenen worden ze op een stapel gelegd en gebeurt er even niets meer. Wachten dan maar voor het loketje en we kijken wat naar elkaar door het raampje. Dan komt een 2e man het kantoortje binnen en bekijkt de verzamelde stapel nogmaals. Hij mag ook nog 3x inkt verplaatsen. Zo komen we toch nog met extra gewicht terug... Maar: we zijn binnen!
De boot zou rond 10 uur vertrekken. Dat is altijd wat ongewis. We zijn op tijd om in relatieve rust de fietsen een zo goed mogelijke overtocht te garanderen. Reizen is loslaten; je fietsje loslaten zo op het dak van deze boot is wel een moeilijke opgave...
De boot is een kuip van ongever 5 bij 40 meter, waarin zo'n 30 smalle houten bankjes - voor 1 1/2 persoon -aan weerszijden staan. We hebben air-conditioning: vanaf het middenrif is de boot open. Het zinken dak rust op balkjes. Er blijken heeeel veel mensen op de boot te kunnen. Als alle banken vol zijn en de stroom backpackers nog niet is opgedroogd, wordt het ' middenpad' opgevuld. De boot kraakt gezellig. De zon schijnt lekker. Met 180 i.p.v. 120 man en vrouw gaan we om 12 uur stroomafwaarts. Eten en drinken voor beide dagen mee. De airco werkt erg goed. Binnen een half uur zie je mutsen, sjalen, jassen en truien om je heen. Aan het eind van de dag is wat al enigszins bruin gekeurd was, mooi blauw geworden. Er blijkt ook een grote thermoskruik water voor koffie mee te zijn. De kopjes worden met een handbeweging overboord in de stroom gehouden; ook weer schoon! Een prachtige tocht!! Bij aankomst eind van de dag in PakBeng is het half donker. We moeten door zanderige rotsen omhoog met alle bagage en fietsen. Een goede taakverdeling blijkt noodzakelijk, maar dan nog is het onontkoombaar dat 'behulpzame' handen er al met tassen vandoor zijn. Passende beloning moet uiteraard volgen.
De 2e dag gaan we in een nog kleinere boot; daar is geen middenpad meer aan op te vullen, want die is er niet. Vertrektijd: 8 uur, dus zijn wij er rond half acht. Vertrektijd wordt: 10 uur. Een aantal backpackers gaat alsnog een ontbijtje halen. De boot is om 9 uur echt vol. De bootsman besluit: vertrekken. Jammer voor de laat-ontbijters... Telkens als er onderweg iemand staat te zwaaien met een stuk stof, maken we een tussenstop. Zo komen de meest mooie mensen aan boord. Bij 1 halte zien we een aantal vrouwen op slippers de helling afhollen, met grote bundels grote zilveren pluimen, aan een band om het hoofd gebonden, mee torsend. De bootjongens moeten de vracht met z'n 2-en tillen, zo zwaar. Dorpjes onderweg waarbij je je afvraagt: hoe leven deze mensen hier? Geen wegen gaan er heen, alleen het water van de rivier en het bos.
We zitten nu in Luang Prabang te genieten van alles wat voorbij komt op de verschillende markten. Veel handwerk wordt verkocht. Vrouwen die de hele dag op een kleedje zitten, soms met een baby of een peutertje. 's Avonds laat zie je de kinderen tussen de waren slapen, gehuld in de roetdampen van de scooters en tuc-tucs en de rook van de geroosterde vleeswaren. Tegelijkertijd rijden daartussendoor dikke 4W-drivers. Alles loopt door elkaar.
Het tempo is pruttelend. Niemand rijdt hier hard. Dat geeft de drukte een bepaalde rust.
Morgen vertrekken we voor onze bergetappes. Tot nu toe hebben we wel een paar korte klimmetjes gehad. Tot 24%, maar in een stuk dat niet langer was dan 3 km. Dat is nog te lopen. Op z'n ligfiets kan Jan 10% nog goed doen!
Totdat we over 1 a 1 1/2 week in Vientiane zijn, zijn we waarschijnlijk niet altijd bereikbaar. Dan zullen we zo snel mogelijk weer contact zoeken!
-
17 Januari 2009 - 13:37
Mirthe:
Lieve Jan en Marike,
Wat een mooi verhaal weer! We kunnen op deze manier helemaal met jullie meeleven.
Ik kijk naar de foto's van Marike in een hempje en vervolgens kijk ik hier uit het raam; grauw en regen! Ben stiekem wel een beetje jaloers hoor. ;)
Lekker genieten!
Liefs, Mirthe -
18 Januari 2009 - 12:16
Annemieke En David:
klinkt goed, ziet er goed uit! Wij genieten met jullie mee (hier is de winter weer ouderwets Nederlands: donker en regen)
Ga zo door!
-
18 Januari 2009 - 14:49
Marco, Julia:
Heerlijk jullie belevenissen zo te mogen lezen.Als we de foto's zo zien kunnen we ons voorstellen dat het "loslaten" soms een beetje moeilijk is. Hopen op nog heel veel leuke en bijzondere verhalen en foto's. Heel veel fietsplezier in Laos en tot over 1 of 2 weken.
Liefs Marco,Julia,Lisa,Emiel -
19 Januari 2009 - 12:45
Elly Van Der Valle:
Super mooi verslag en hele mooie foto's.
Geniet en kom gezond terug.
Groetjes Elly -
23 Januari 2009 - 11:37
Kunja:
Hallo fietsers,
Gezellig jullie verhalen. Dat kan ik me helemaal aan warmen, want hier is het huilen met de pet op wat het weer betreft.
Kunja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
